Wierzba biała (Salix alba L.)
określana również mianem wierzby pospolitej, wierzby srebrnej, wierzbiny,
należy do rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Jest to drzewo lub krzew o
żółtej lub jasnobrunatnej korze, dorastające do 30 metrów wysokości. Ma liście
podłużnie lancetowate, które są piłkowane na brzegu, a od spodu jedwabisto
owłosione. Kwiaty wierzby białej są rozdzielnopłciowe i tworzą kotki (bazie),
które pojawiają się równocześnie z liśćmi. Kwitnie w kwietniu i maju.
Występuje w miejscach wilgotnych
w lasach, przy drogach, nad rzekami i rozlewiskami.
Zawiera glikozyd salicynę
(pochodną alkoholu salicylowego), flawonoidy (izosalipurpozyd) oraz garbniki.
Salicyna w organizmie ludzkim rozkłada się do kwasu salicylowego, działającego
przeciwgorączkowo, odkażająco, przeciwbólowo i przeciwreumatycznie. Flawonoidy
działają rozkurczająco, moczopędnie i uspokajająco, a garbniki – ściągająco.
Odwar z suchej lub sproszkowanej kory działa przeciw nieżytom
żołądka i jelit oraz przeciwbiegunkowo, przeciwbólowo, przeciwreumatycznie,
przeciwgorączkowo, zaś zewnętrznie stosuje się go na trudno gojące się rany, w
nadmiernym poceniu się nóg i przy bakteryjnym zapaleniu skóry. Korę uzyskuje
się w kwietniu i maju z 2- lub 4-letnich gałązek. Odwar sporządza się, zalewając
szklanką wrzątku łyżkę kory wierzbowej, następnie gotuje się przez 10 minut i
odcedza. Należy pić 2-3 razy dziennie po szklance odwaru lub stosować do
okładów, kąpieli nóg itp. Odwar z kory wierzby białej dodawany do kąpieli
działa wzmacniająco, jest używany do mycia głowy przy łupieżu i wypadaniu
włosów. Służy też do płukania gardła i jamy ustnej.
Gałązki
wierzby mają zastosowanie w koszykarstwie i wikliniarstwie, łyko służy do
wyrobu sznurów, a odwary barwią tkaniny na różne kolory w zależności od gatunku
wierzby.
 |
| Wierzba biała (Salix alba L.) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz