Skrzyp polny (Equisetum arvense L.)

Skrzyp polny (Equisetum arvense L.), nazywany też strzępką, przęstką, końskim ogonem, jodełką, koszczką, chwoszczem, chwoszczką, jedlinką polną, kostką, należy do rodziny skrzypowatych (Equisetaceae). Jest to bylina o pochwach liściowych z 4-5 brązowymi, lejkowato rozdętymi ząbkami. Wytwarza pędy zarodnikonośne barwy żółtobrązowej lub czerwonej, które pojawiają się na wiosnę oraz zielone pędy płonne, które wyrastają po zaniku pędów zarodnikonośnych. Pędy płonne osiągają wysokość do 40 cm i są pojedynczo okółkowo rozgałęzione, zaś pędy zarodnikonośne są nierozgałęzione.

Skrzyp polny występuje na podmokłych łąkach, polach, rowach. Jest rośliną powszechnie spotykaną.

Zawiera saponiny steroidowe (ekwizetynę), związki mineralne (do 17%), kwas krzemowy, kwas amonitowy, kwas jabłkowy, kwas szczawiowy, flawonole pochodne kwercytyny, luteoliny i kemferolu.

Wywar z ziela skrzypu polnego jest używany w początkowych stadiach gruźlicy płuc i pije się go 3 razy dziennie po pół szklanki. Przy chorobach nerek i pęcherza moczowego, a głównie przy kamicy nerkowej stosuje się ten sam wywar z ziela w proporcji 15 g ziela na 1 litr wody. Należy go pić również 3 razy dziennie po pół szklanki. Wywar ten działa moczopędnie. Przy ranach, owrzodzeniach i zmianach skórnych typu egzemy zalecane są okłady z wywaru z ziela skrzypu polnego, a przy leczeniu padaczki stosuje się wywar z drobno pokrojonego ziela 3 razy dziennie po 1 szklance. Wywar z ziela skrzypu polnego znalazł zastosowanie przy hamowaniu krwotoków z nosa – w takiej sytuacji wywar należy wciągnąć nosem, zaś pity – zapobiega krwawieniom z przewodu pokarmowego i płuc. Wywar z ziela wpływa korzystnie na przemianę materii, służy do płukania jamy ustnej przy jej stanach zapalnych i do przemywania przy odmrożeniach. Używany jest też przeciw łysieniu.

Skrzyp polny (Equisetum arvense L.),